' Kasturi 81 Wadya Bolo Malam Ini (1)

Malam Ini (1)


JARUM jam bergerak lamban, tetapi tajam dan menyakitkan.
Di tengah kesibukan menyunting bahan-bahan dan me-lay out halaman, aku menyempatkan diri menghitung beberapa penyesalan.
Pertama, tidak sempat menelepon Mas Patrem yang pekan lalu dirawat di RS Moewardi, Solo, apalagi menengok. Aku hanya bisa berdoa untuk kesembuhannya.
Kedua, beberapa kali teman sebangku SD-ku ke Semawis, tetapi tidak sempat menemui. Terakhir, pekan lalu dia punya acara dan aku tak berani mengganggu. Padahal kalau punya kesempatan ketemu, sudah kurencanakan kutraktor (traktir kecil, traktor sepuas-puasnya) makan soto Pak Man di Pamularsih yang terkenal enak, atau bakso Pak Geger wong Nogiri, atau bakso Pak Kumis yang mak nyus, atau ......... (walah, kok mung ngomong panganan thok !).
Ketiga, menelepon satu per satu atau bahkan beranjangsana secara langsung kepada teman-temin SMP-ku dulu. Hingga kini semua cuma ada di angan-angan. Alasan pekerjaan dan kesibukan sebenarnya tidak logis lagi, karena minimal sehari kan bisa menyisihkan waktu lima belas menit saja. Iya kan ........
Jarum jam terus bergerak, aku masih menyusun penyesalanku yang lain.
Sedang apakah dikau sekarang, teman-teminku ? Mudah-mudahan selalu happy dan tegar menghadapi kehidupan !

11 komentar :

  1. Biasanya, Wong Jokja sing sregep komentar. Mungkin sakiki lagi proses pemulihan, rodo ngati-ati.
    Soal ngudarasa alias hanggerundel sendirian itu, apakah bukan suatu kecengengan ? Jangan-jangan, kian sepuh makin cengeng atau melankolis ya .....

    BalasHapus
  2. sing diangen ora perlu dilakoni kabeh ... dipilih wae yang memungkinkan sesuai sikon

    BalasHapus
  3. Yo kuwi, nepsu gedhe tenaga kurang, kegedhen empyak kurang cagak, .......

    BalasHapus
  4. Ben, tulisanmu kan malam ini(1). Untuk seri 2 dan seterusnya jangan inventarisir penyesalan saja ya... Kebanggaan dan berbagai kesenangan kita tentu nggak bisa dikesampingkan. Kamipun bergerak sesuai dengan sikon masing2, don't be sad gitu donk brother...

    BalasHapus
  5. Yes, Pak Kumis ehhh Pak Guru. Sengtuju, cuma waktu itu aku memang ingin menghitung penyesalan dulu. Kalau yang menyenangkan dan sebangsanya, menyusul sajalah.

    BalasHapus
  6. Dengan tuliskan penyesalan2, maka diharapkan beban berkurang ... sehingga pikiran jadi lebih ringan kembali.
    Apa perlu forum penebusan sesal ya ...

    BalasHapus
  7. Hehehehe .... kayaknya memang perlu, karena sesal yang tak sembuh-sembuh bisa jadi sebal .... atau bebal yaaaaa !!

    BalasHapus
  8. Bener Ben, terutama untuk penyesalan yang ketiga, aku juga idem dito. Selain "alasan ngga ada waktu", saya juga kadang2 banyak pertimbangan dan kepikran (ojo diledek lo Sus !) : jangan2 dia lagi sibuk, jangan2 mengganggu dia, etc, etc ... padahal alasan asline yo males dan ngirit pulsa huahahahaha!
    Makanya buat teman2 yang sudah bersusah payah nelpon aku : Joni, YB, Wardoyo (piye kabare pak Haji?), Danang, Bambang (yang tadi malam baru calling), Nasih (terutama ini yang krang kring terus), dll ... njaluk ngapura yo, balesane mengko saka Ndhuwur (la rak malah mijekke kodanan!). Aku males nelpon, padahal yen ditelpon seneng banget ... urik yo! Soale arep nelpon bingung sapa sing kudu ditelpon ... semua penting. Arep nelpon sing blalak-blalak ra duwe nomere (dimonopoli karo juragane) huahahahahah ....

    BalasHapus
  9. mumpung tahun baru Imlek, kirim-kirim angpao lah Hid, tak tunggu ...

    BalasHapus
  10. Waa...h benar nich mau nraktir aku ? kalau begitu pokoknya kalau ke Semawis lagi harus terlaksana, ada soto kerang yang paling enaak kagak? Kalau ke Semawis rasanya juga kurang puuuuas banget kalau tidak makan tahu petis simpang lima.

    BalasHapus
  11. Wah, Mbak, berulang-ulang mau ditraktor nggak kelakon. Yang salah sikon-nnya, bener kata Mas Tahid. Salah sendiri kalau pas ke Semawis lagi uangnya sudah habis hehehehehehehe .......

    BalasHapus